در آغاز عشق بود (روانکاوی و ایمان)

به رغم اهمیت ابعاد علمی و نمادین روانکاوی، به اعتماد کریستوا فرآیند درمان زمانی تحقق می‌یابد که عواطف و انرژی‌های نشانه‌ای به سطح خودآگاه آمده و میان روانکاو و بیمار پیوندی عاشقانه ایحاد شود. این پیوند عاشقانه مبتنی بر ارزش درمانی فانتزی است که در واقع هستی سوژه را قوام می‌بخشد. در این کتاب کریستوا تجربه‌ی ایمان را نیز واجد ساختار مشابهی می‌داند و نشان می‌دهد که دین به مانند روانکاوی بر شکلی از گفتار عاشقانه و قسمی فانتزی بنا دارد که معطوف به حفظ انسجام تصویری/ خیالی سوژه و جهان اوست.